טײַערע פֿרױ כּהן,
געוויינטלעך זוכן מענטשן לייזונגען אויף פּראָבלעמען, אָבער אין מײַן בראַנזשע, מעדיצין, זײַנען דאָ אַ סך לײזונגען װאָס זוכן דווקא פּראָבלעמען! מע קען אױספּרובירן טױזנטער זאַכן דורך לאַבאָראַטאָריע־טעסטן; מע קען אױסשרײַבן אָן אַ שיעור רפֿואות, און ס׳איז נאָך אַלץ נישט קלאָר, פֿאַר װאָס מע האָט דאָס אַלץ געטאָן.
אַזאַ מין זאַך איז מיטן װיטאַמין „דע‟. װי באַװוּסט, איז דער װיטאַמין אַ װיכטיקער באַשטאַנדטײל פֿון צײן און בײנער. װאָלט מען אפֿשר געמײנט, אַז װען דער ניװאָ איז נידעריק, װאָלט זיך אַרױסגערופֿן נישט־גינציקע עפֿעקטן אױפֿן קערפּער. דער אמת איז אָבער מער קאָמפּליצירט. אין די לעצטע יאָרצענדליקער האָט מען אַדורכגעפֿירט בלי־גוזמא הונדערטער שטודיעס װעגן װיטאַמין „דע‟ און די געזונט־עפֿעקטן פֿונעם האָבן אַ נידעריקן ניװאָ דערפֿון אינעם בלוט. האָט זיך אױסגעלאָזט — נישט גענױ אַ בױדעם, נאָר אפֿשר אַ האַלבער בױדעם. בלויז בײַ עלטערע לײַט זײַנען פֿאַראַן פֿאַרלאָזלעכע באַװײַזן אַז אַ גענוג הויכער פּראָצענט װיטאַמין „דע‟ קען אויסמײַדן אומפֿאַלן און צעבראָכענע בײנער.
מע האָט אָבער ווײַטער געלױבט װיטאַמין „דע‟ אין הימל אַרײַן און געטענהט, אַז אַלץ קען ער אױפֿטאָן: צוגעבן כּוח, אױסמײַדן האַרץ־אַטאַקן, און װאָס נישט? בדרך־כּלל אָבער רעקאָמענדיר איך נישט װיטאַמין „דע‟ פֿאַר מײַנע פּאַציענטן (אַחוץ די עלטערע לײַט), און איך פֿיר נישט דורך, ווי אַ רוטין, קײן טעסטן דערפֿון.
[…]
