שבת קעסטענבוים איז אַ טיפּישער 18־יעריקער ייִדישער בחור. ער לערנט זיך אין מיטלשול, וווּ ער האָט נאָר וואָס פֿאַרענדיקט זײַנע סוף־עקזאַמענס. ער שפּילט פּיאַנע, באַטייליקט זיך אינעם דעבאַטע־קלוב און גייט אויף וואַלדשפּאַצירן מיט זײַנע פֿרײַנד.
מיט איין פּרט אָבער איז דער יונגערמאַן גאָר אַנדערש פֿון זײַנע מיטצײַטלער: ער קלײַבט זיך צו ווערן דער קומעדיקער בירגער-מײַסטער פון שטאָט ניו־יאָרק
ער האָט אויך אַ חוש פֿון הומאָר, ווי מע קען זען בײַ דער לאָזונג פֿון זײַן קאַמפּאַניע:
Shabbos for Mayor:
Because Everyone Deserves a Good Shabbos
[„שבת פֿאַר מייאָר: ווײַל יעדער איינער וואָלט געמעגט האָבן אַ גוטן שבת‟]
דערווײַל געפֿינט זיך קעסטענבוים נאָך נישט אויף דער אָפֿיציעלער רשימה פֿון קאַנדידאַטן, ווײַל ער דאַרף נאָך עפֿענען אַ באַנקקאָנטע אינעם נאָמען פֿון זײַן קאָמיטעט. ער האָט זיך שוין אָבער יאָ אָנגעהויבן טרעפֿן מיט אייגנטימער פֿון געשעפֿטן און מיט סתּם וויילער, כּדי מפֿרסם צו זײַן די קאַנדידאַטור. ער איז, למשל, געשטאַנען אויף דער פּלאַטפֿאָרמע פֿון עטלעכע אונטערבאַן־סטאַנציעס, כּדי אויסצוהערן, וואָס די וויילער האָבן צו זאָגן.
בעת אַן אינטערוויו מיטן „פֿאָרווערטס‟, האָט קעסטענבוים דערקלערט פֿאַר וואָס ער האָט עס באַשלאָסן צו טאָן: „מייער דעבלאַזיאָ איז דערוויילט געוואָרן בשעת אַ כוואַליע פֿון אָפּטימיזם; אַלע האָבן געגלייבט זײַנע צוזאָגן‟ — אָבער זינט ער האָט פֿאַרנומען דעם אַמט, האָט ער זיך בדרך־כּלל פֿאַרנומען מיט נישטיקע זאַכן. „חדשים לאַנג האָט ער געפּרוּווט פֿאַרווערן די פֿערד־און־וואָגנס אין צענטראַל־פּאַרק. איצט שרײַט ער כּסדר וועגן ׳טראָמפּ־דאָס׳ און ׳טראָמפּ־יענץ׳, און טוט בכלל גאָרנישט אויף.‟
קעסטענבוימס אייגענע פּאָליטישע אַמביציעס זענען אָבער נישט סתּם אַ רעאַקציע צום איצטיקן בירגער-מײַסטער. זינט זײַנע קינדער־יאָרן, האָט ער זיך שטאַרק פֿאַראינטערעסירט אין פּאָליטיק. ווי דאָס צווייט־ייִנגסטע פֿון זיבן קינדער, האָט ער נאָך פֿון אַ יונגן עלטער זיך באַטייליקט אין די שמועסן פֿון די דערוואַקסענע.
„יעדן זונטיק אויף דער נאַכט פֿלעג די גאַנצע משפּחה זאַלבע־נײַנט זיך אַוועקזעצן עסן צוזאַמען און רעדן פון תּוך־זאַכן; פֿון פּאָליטיק, פֿון דער נײַעס, פֿון ייִדישקייט און אַנדערע זאַכן,‟ האָט ער דערקלערט.
