כ׳האָב אַ טײַבעלע אַ קליינע
הײַנט אין גאַס באַטראַכט,
ווי זי קלײַבט די ברעקעלעך
פֿון פֿרי ביז שפּעט פֿאַרנאַכט.
אַ שטילע טײַבעלע, אַ שיינע,
האָט פֿאַר מיר גאָרניט קיין מורא.
וואַרף איך ברויט איר ברעקעלעך
קומט זי צו מיר נענטער.
אַזאַ טײַבעלע אַ שיינס
מיט אַ שנאָבעלע אַ קליינס
קלײַבט אויף יעדעס ברעקעלע
וואָס איך וואַרף פֿון זעקעלע.
ווי גוט איז דיר, מײַן טײַבעלע
באַנוגנסט זיך מיט אַ ברעקעלע
דאַרפֿסט קיין הײַזער ניט קיין גרויסע
ניט קיין שוויצבעדער קיין הייסע
טרינקען טרינקסטו וואַסער פֿריש,
פֿון אַ זונענשטראַל געניסט.
רוסט די נאַכט אונטער אַ דאַך,
פֿאַרלאַנגסט פֿון לעבן ניט קיין סך.
טיילסט דײַן „וווינונג‟ מיט דײַן פֿרײַנד
און טוליעסט זיך צו אים און וואָרקעסט שטיל.
נעמט ער פֿרײַנדלעך דיך אַרום
און קושט דיך און פֿאַרוויגט דיך.
ס׳איז אײַך ביידן אַזוי גוט,
ווי ליבשאַפֿט הערשט, די שכונה רוט.
Read more: http://blogs.yiddish.forward.com/creative-works-by-our-readers/200920/#ixzz4SBS8JGsL
