די מחברטע שאַרלאָט שאַפֿראַן איז בעסער באַקאַנט דער ייִדישער טעאַטער־וועלט ווי די אַקטריסע שאַרלאָט גאָלדשטיין. יאָרן לאַנג האָט זי געשפּילט אינעם ניו־יאָרקער „ייִדישן קונסט־טעאַטער‟ פֿון מאָריס שוואַרץ — אין זײַן צײַט, אפֿשר דער באַקאַנטסטער „ערנסטער‟ ייִדישער טעאַטער אויף דער וועלט. אין 2008 זענען געדרוקט געוואָרן אירע זכרונות אויף ענגליש אונטערן טיטל „Memories Are Forever‟ אין אַ קליינעם פֿאַרלאַג אין דרום־קאַראָלײַנע, און נאָר אַ דאַנק דעם טעאַטער־פּאַטראָן שושנה וואָלקאָוויטש האָבן מיר זיך דערוווּסט פֿון דעם.
פֿאַר דער צווייטער וועלט־מלחמה זענען בלויז געציילטע אַקטריסעס פֿון דער ייִדישער בינע נישט געבוירן געוואָרן אין מיזרח־אייראָפּע. די באַקאַנטסטע איז געווען מאַלי פּיקאָן, און מע קען צורעכענען אויך שפֿרה לעהרער ע״ה פֿון אַרגענטינע. שאַרלאָט גאָלדשטיין איז געבוירן געוואָרן און אויפֿגעוואַקסן אויף דער איסט־סײַד אין ניו־יאָרק אין אַ ייִדישער אַקטיאָרן־משפּחה. דער טאַטע דזשעק (יעקבֿ) גאָלדשטיין און די טאַטע־מאַמע, פֿון איר מאַמען — אַננאַ און טשאַרלס שאַפּיראָ — זענען אויך געווען אַקטיאָרן. איר מאַמע סיידי פֿלעג מיטפֿאָרן, אָבער נישט אויפֿטרעטן, מיט די „בלאָנדזשענדיקע שטערן‟. אָבער זיי האָבן נישט געבלאָנדזשעט איבער די שטעט און שטעטלעך פֿון אייראָפּע ווי בײַ שלום־עליכמען, נאָר איבער די שטעט פֿון אַמעריקע, וווּ זיי זענען אויפֿגעטראָטן 36 וואָכן אַ יאָר אין שיקאַגע, דעטרויט, מאָנטרעאָל, טאָראָנטאָ, פֿילאַדעלפֿיע, באָלטימאָר. ערשט נאָך עטלעכע אַזוינע וואַנדערנדיקע סעזאָנען מחוץ ניו־יאָרק, האָט דער דעמאָלטיקער ייִדישער אַקטיאָר געקענט צושטיין צו דער „ייִדישער אַקטיאָרן־יוניאָן‟, און ערשט נאָך דעם שפּילן אין ניו־יאָרק.
ווען איר טאַטע דזשייקאָב איז אויך געוואָרן אַ טייל פֿון איר זיידע־באָבעס טרופּע, האָט ער זיך פֿאַרליבט אין סיידי, איר מאַמע, און די חופּה האָט מען געשטעלט אויף דער בינע נאָך דער פֿאָרשטעלונג. אַלע מענטשן אינעם טעאַטער־זאַל זענען געוואָרן די געסט אויף דער חתונה. שאַרלאָט איז מיט אַ יאָר שפּעטער געבוירן געוואָרן. כאָטש די ייִדישע דראַמאַטורגן האָבן אַלע מאָל געהאַט אַ קינדער־ראָלע אין זייערע דראַמעס, האָט שאַרלאָטס טאַטע נישט געוואָלט, זי זאָל אַרײַן אין דער טעאַטער־וועלט. ווען זי האָט שוין געהאַלטן בײַם גראַדויִרן פֿון דער מיטלשול און גיין אין קאָלעדזש, האָט שאַרלאָט געבעטן בײַם טאַטן, ער זאָל זי לאָזן שפּילן טעאַטער. האָט ער מסכּים געווען, אַז אויף איין פֿאָרשטעלונג מעג זי אויפֿטרעטן — וועט מען זען, צי זי האָט אַ צוקונפֿט אויף דער בינע.
[…]
Read more: http://yiddish.forward.com/articles/171488/charlotte-goldstein-s-theater-memoirs/#ixzz2i1EhVym2
